DOBRE NAWYKI
Są podstawą dobrego wychowania. Od najmłodszych lat uczymy dzieci dbania o prządek wokół siebie, kulturę słowa, kulturę stołu, higienę osobistą, a także dbałość o uśmiech i dobre nastawienie do drugiego człowieka. To fundamentalne zachowania ludzkie, które nauczone we wczesnych latach wspaniale owocują w dorosłym życiu, a mądrze rozwijane, z czasem stają się podstawą sprawności moralnych u człowieka dojrzałego.
SPRAWNOŚCI MORALNE/CNOTY
Sprawność moralna to łatwość w wybieraniu i czynieniu dobra. Naszych chłopców chcemy wychować na ludzi prawdziwie wolnych, czyli takich, którzy z łatwością rozróżniają dobro od zła oraz zawsze wybierają dobro.
W ciągu roku szkolnego nasi wychowawcy korzystają z systemu formacji charakteru, który zakłada pracę nad wieloma różnymi cnotami. W każdym miesiącu chłopcy są motywowani do wzmacniania jednej wybranej cnoty. Służą temu pogadanki, prace artystyczne oraz realizacja konkretnych zadań (w domu i w szkole), które formują charakter chłopców w danym obszarze. Uczniowie dowiadują się co to w praktyce znaczy odpowiedzialność, umiarkowanie, roztropność, hojność, radość, pobożność, służba drugiemu człowiekowi, święta czystość, męstwo, patriotyzm, a także na specjalnych zajęciach rozwijają cnoty rycerskie: wierność (fidelitas), pobożność (pietas), męstwo (virtus), roztropność (prudentia), dworność (curiositas), hojność (largitas), uczciwość (honestas) oraz szacunek, uznanie innych (honorus).
Wychowanie w klasycznych, katolickich wartościach jest jedyną szansą, by zbudować człowieka wolnego, niezależnego, myślącego i odważnego, który swoimi talentami będzie służył Panu Bogu i ludziom.
PODEJŚCIE SPERSONALIZOWANE
W naszej Szkole wierzymy, że zgodnie z katolicką etyką wychowawczą formujemy człowieka całościowo. Dbamy nie tylko o rozwój intelektualny, ale jednocześnie o każdą inną sferę. Wychowujemy zatem, oprócz intelektu, także ciało, ducha, wolę i emocje.
W takim podejściu wychowawczym nie chodzi bowiem o podejście indywidualistyczne do ucznia, stawiające go w centrum zainteresowania innych i siebie, skierowane ku sobie, a o podejście do człowieka jako osoby (św. Tomasz z Akwinu), która składa się z wielu różnych sfer, a każdą z nich należy odpowiednio ukształtować, by człowiek mógł osiągnąć pełnię swojego człowieczeństwa.
PODEJŚCIE ZRÓŻNICOWANE ZE WZGLĘDU NA PŁEĆ
Nauka niekoedukacyjna nie jest eksperymentem, przeciwnie, to właśnie koedukacja jest swoistym testowaniem nowożytnych systemów edukacji. Dziś możemy już odpowiedzieć sobie na pytanie, czy koedukacja zdała praktyczny egzamin i czy przetrwała próbę czasu.
Chłopcy i dziewczęta jako odrębne grupy rozwijają się w bardzo różnym tempie i w bardzo różnych wymiarach. Aby zapewnić im jak najbardziej optymalne warunki do nauki i pracy nad sobą oczywistym staje się fakt, że nie należy im w tym przeszkadzać wzajemną obecnością. Aby poznać swoją tożsamość jako mężczyzny i kobiety, młodzi chłopcy i dziewczęta potrzebują spokoju i wyciszenia w procesie rozwojowym, skupienia się na poznawaniu swojego wnętrza, powołania, tym kim się jest i kim się staje, tak, aby jako dojrzałe osoby byli w stanie dobrze rozumieć, otaczającą rzeczywistość i chętnie budować relacje wokół siebie.
Wiele spośród najlepszych szkół na świecie to szkoły niekoedukacyjne, które z powodzeniem kształtują umysły wielkiego formatu.